විප්ලව නැති පාවේල් සහ රාගික අරවින්ද

ඔහු වේය පාවේල්

ගෝර්කිගේ අම්මාගෙන් උපන්

පුරුදු කරගත්

අරතිසිත

මුවහත් කය දරා

–

ඔහුවේය පාවේල්

තිසරණෙන් ජාතක පොත දරා

අරතිගත

වෙළෙඳ පොළ දෙස

ද්විඝඨනයක

සංසර්ග ගත

කුටුම්භය තුල

හැංගි හැංගී මානයි අවි

–

ඔහු වේය පාවෙල්

අපිස්බව ද

මදිය ජීවිතයට

යන්තමින්වත් එතෙර වන්නට

එක පිට එක නැගී

වලිකන ජීවිතයට

–

ඇල්මට ගැල්මට

වෙඩි තියන්නට

ඉලක්කය හොයයි

ලිබරල් මරුවා

නසාලන්නට

අසා බණ

අපිස් බවෙහිම වෙළී

පඥ්චස්කන්ධය අත්හළ යුතු අන්තයක පොර බදයි

හුදී ජනයා

–

පිස්සෙකු යැයි කියද්දී

–

ඔහු වේ පාවේල්

ගෝර්කිගේ අම්මාත්

විරාගයේ අරවින්දත්

අතර සැරි සරනා

–

කිහිළි කරු කුටුම්භය

පැටලුණු සොපින් බෑගය

මඳ පමණින් හෝ සනසන්න

අත්හළ අන්ත දෙක

මදි වී

අත්හල මැදුම් පිළිවෙත

ද්වීඝඨණ චෛතසික

අනන්තයක පැටලී

විමුක්තිය සොයයි සිහිනෙන්

–

උදෑසන දුවයි

කාලය මදියි

දවසම දුවයි

හොඳටම හතියි

–

ඒ බණ‍

මේ බණ

අසයි

ඇති වී නැතිව යන

අලුතින් හැව අරින

වටා පතිකින් වසාගත්

ගල් පිළිමයකින්

–

සමාධිගත ජීවිතය

අරගලයට රති සිත

සාල ටෙලිවිෂනය

මනස සුන්බුන් කරයි

–

ඉඳහිට වහින වැසිවල

රතු කුඩයක් යට

නොතෙමෙන්නට දරන තැත

සුළං පහරින් වියවුල් කරයි

–

අභිමුක ජල කඩිත්තට

බුලත් කෙළ පහරක් හෙළ

රතු පැහැය

තනුක වෙන හැටි බලයි

–

ඔහු වේය පාවෙල්

සිහිනයකම කෙසඟ වූ

දහවල රැයම නිදි වූ

දෑස් මත සුද බැඳි

අරති සිත කය ඔසුවකි

වේදිකාවේ මර හඬ තළන

වටා පතෙන් වසා ගත්

නායක හිමිට

–

ඔහු වේ පාවේල්

අරති රතී මග වළකී

ඔහු වේ අරවින්ද

රති අරතී දුක සැපකී

–

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්